Gün batımıyla birlikte Fethiye’nin Çalış Plajı’nda gece hayatı yavaş yavaş canlanıyordu. Sahildeki küçük bir açık hava barında maskeli dans gecesi ilan edilmişti. Müzik yavaş, ışıklar ise loştu. Adam içkisini yudumlarken dans pistinde uzun siyah elbisesi ve kırmızı maskesiyle ritme ayak uyduran kadına kilitlendi. Göz göze geldiklerinde kadın yanına yaklaştı, eğilerek fısıldadı: “Ben Fethiye Maske Takan Escort Elvira. Yüzümü değil, ritmimi takip et.”
Elvira’nın varlığı, bakıştan çok hissiyatla kuruluyordu. Dans ederken bedeniyle bir hikâye anlatıyor, ama kim olduğunu asla açık etmiyordu. Maskesi sadece yüzünü değil, gecenin kurgusunu da tamamlıyordu. Onunla iletişim sözcüklerle değil, beden diliyle kuruluyordu.
Elvira yalnızca bir Fethiye Maske Takan Escort değildi; arzuyu oyunla harmanlayan, karşısındakini tanımak için sözcüklere ihtiyaç duymayan bir kadındı. Her adımı bilinçliydi, karşısındakini etkilerken onun sınırlarını da sezebiliyordu. Dans pistinden ayrılıp birlikte yürümeye başladıklarında, adam çoktan büyüsüne kapılmıştı.
Otele geçtiklerinde Elvira hâlâ maskesini çıkarmamıştı. Her dokunuş, bir başka adımı çağırıyordu. Maskenin ardındaki merak, temasla yer değiştiriyordu. Onunla yaşanan yakınlık sadece fiziksel değil; kimin kim olduğunu bilmeden kurulan, ama içten gelen bir bağdı.
Elvira’yla geçireceğin gece, sıradanlığı unutup kimliğin ötesinde arzuyla tanıştığın bir yolculuktur. Maskenin ardında seni gören biri varsa, o odur.
